#PDSFF22- DAY 3: ΤΑ HIGHLIGHTS ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Το Positively Different Short Film Festival (PDSFF22) επιστρέφει για τρίτη χρονιά, στις 11, 12 & 13 Μαρτίου στο ΤΡΙΑΝΟΝ.

Το Long Stories Short ως περήφανος χορηγός επικοινωνίας μιας τέτοιας προσπάθειας στο χώρο της βιομηχανίας του κινηματογράφου και των παραγνωρισμένων ταινιών μικρού μήκους, θα παρουσιάσει τα highlights του φεστιβάλ, μαζί με κάποιες exclusive συνεντεύξεις με συντελεστές των ταινιών που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον για κάθε μέρα από τις 11 έως 13 Μαρτίου.

19:00-20:30 //E’ ΣΕΤ – FAMILY 2.0

προειδοποίηση περιεχομένου: ομοφοβικός λόγος, πένθος, έμφυλη βία
Τι μετρά ως οικογένεια, τι θυσιάζεται στο όνομα της υπέρτατης αξίας της και πώς δημιουργούνται συνδέσεις πάνω και πέρα από τους δεσμούς αίματος; Το σετ αυτό μιλάει για οικογένειες επιλογής, σχέσεις που κληροδοτούνται ή δημιουργούνται, διεκδικούνται και δεν έχουν τίποτα το δεδομένο.

My mother’s girlfriend (15’) – India – 2021: Ένα επεισόδιο από την ζωή μια γυναίκας μέσης ηλικίας, την ημέρα των γενεθλίων της με την κοπέλα της. Τα συναισθήματα χαράς και δυναμισμού αποτυπώνονται στο πρόσωπο της. Η σύντροφος της πιο συνεσταλμένη, φοβάται περισσότερο την έκθεση και το «τι θα πει ο κόσμος». Στην ταινία, δίνεται μεγάλη βάση στην αγάπη και τον έρωτα των δύο γυναικών, στο πόσο νοιάζεται η μια για την άλλη, πόσο ωραία περνούν μαζί. Η μια γυναίκα έχει έναν γιο. Η ταινία έχει πολύ δυνατή αποτύπωση της πλοκής της. Η σκηνοθεσία και η φωτογραφία είναι πολύ προσεγμένες. Οι σκηνές είναι γεμάτες χρώματα και εικόνες από την πόλη. Είναι πολύ ωραίο επίσης που βλέπουμε μια ταινία με αυτή την θεματική από τα μάτια και την κουλτούρα όντως των ανθρώπων της πόλης και της χώρας, που τα βιώνουν. Η ταινία δεν αποτελεί την ευρωπαϊκή εξωτερική ματιά που παρατηρεί τον «εξωτικό» «άλλο» κόσμο, αλλά αντίθετα σφυγμομετρεί εκ μέρους του ίδιου του κόσμου, την θεματική. Πολύ καλές και οι ερμηνείες των ηθοποιών. <Μαριάννα Μιχάλα>
My grandmother is an egg (12’) – Taiwan – 2021: Το My Grandmother is an Egg είναι ένα animation το οποίο πραγματεύεται ένα παλιό ταιβανέζικο έθιμο να δίνεται ένα μικρό κορίτσι σε μια άλλη οικογένεια με σκοπό να μεγαλώσει ως μελλοντική νύφη αυτής της οικογένειας. Το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι η γιαγιά του σκηνοθέτη. Η ταινία εστιάζει στους παραδοσιακούς έμφυλους ρόλους και στην θέση των θηλυκοτήτων σε αυτές τις κοινωνίες. Η έννοια του αυγού είναι συμβολική καθώς αντιπροσωπεύει την παραγωγικότητα η οποία σε μια παραδοσιακή πατριαρχική κοινωνία είναι σε μεγάλο βαθμό αντρικό προνόμιο. <Γιάννης Μυκωνιάτης>
Otava (15’) – Slovenia – 2021: Το Otava, μια παραγωγή του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας, σε σκηνοθεσία της νεαρής αλλά ανερχόμενης σκηνοθέτριας Lana Bregar είναι μια ταινία για την απώλεια και την διαχείρισή της. Η μικρή Lot χάνει την μητέρα της και πηγαίνει να ζήσει στην εξοχή με την γιαγιά της. Προσπαθεί να συνηθίσει την νέα της ζωή αλλά η σχέση με την γιαγιά της η οποία την βάζει να βοηθάει σε αγροτικές εργασίες είναι ψυχρή στην αρχή. Γι’ αυτό και η μικρή περνάει το μεγαλύτερο διάστημα της μέρας της στην φύση με τις σκέψεις της. Oι διάλογοι είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και όλες οι δυναμικές στη σχέση των δύο γυναικών αναδεικνύονται από τις εκφράσεις τους και την τοποθέτησή τους στον χώρο. Η αριστοτεχνικά προσεγμένη φωτογραφία, η ποιητικότητα των εικόνων και το ambient soundtrack σου δημιουργούν από την πρώτη στιγμή μια διάχυτη αίσθηση του κενού που καλούνται γιαγιά και εγγονή να διαχειριστούν. <Γιάννης Μυκωνιάτης>
Lamb (12’) – Sweden – 2021: Η Linda λαμβάνει μία κλήση και πηγαίνει να παραλάβει τον μικρότερο αδερφό της από ένα πάρτι στο οποίο όμως αυτός έχει διαπράξει μία σεξουαλικά παραβιαστική συμπεριφορά σε βάρος μιας κοπέλας. Η ταινία αναδεικνύει την ηθική σύγκρουση που μπορεί να ανακύψει σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο όταν το πρόσωπο που την διαπράττει είναι κάποιος κοντινός μας άνθρωπος. Με σαφείς επιρροές από τον Ingmar Bergman, το στήσιμο έχει έντονα στοιχεία θεατρικότητας με το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας να εκτυλίσσεται μέσα σε ένα αυτοκίνητο και την ηθική σύγκρουση να τονίζεται μέσα από τα κοντινά πλάνα στο πρόσωπο της Linda.<Γιάννης Μυκωνιάτης>
Article 6.1 (23’) – Russian Federation – 2021
Building no. 7 (19’) – Canada – 2020

20:45-22:45 //ΣΤ. ΣΕΤ – CASTAWAYS

προειδοποίηση περιεχομένου: ομοφοβική/κουηρφοβική βία, γυναικοκτονία, ψυχική ασθένεια, περιθωριοποίηση
Αυτό είναι ένα σετ για τον χώρο που διεκδικούν όσα απειλούνται από τη βία, τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση: ένα σετ για τον κόσμο που μπορούμε να ονειρευτούμε, αν αυτές οι ζωές έπαυαν να είναι αόρατες, αν νοούνταν ως άξιες να βιωθούν.

The uninhabitable ones (25’) – Brazil – 2020
Suited (3’) – UK – 2021
Bridging the gap (6’) – UK – 2021
If I go out with my dead friends (6’) – Germany / Greece – 2021: Κινηματογραφική μετάφραση ενός ποιήματος που γράφτηκε για γυναίκες που σκοτώθηκαν πολεμώντας στην Αντίσταση. Οι νεκρές φίλες, οι νεκρές γυναίκες, αφορούν τις, αχαρτογράφητου αριθμού, πολλές γυναίκες που σήμερα κακοποιούνται, δολοφονούνται. Ανατριχιαστικό και έντονο κάλεσμα να κοιτάξουμε τα θύματα και τις νεκρές γυναίκες στα μάτια. Η τρεμάμενη φωνή που αφηγείται το ποίημα, επεξεργασμένη σαν ρομπότ αποδίδει την μεταφορά των φωνών γυναικών, που δεν γνωρίζουμε. Ο τίτλος από μόνος του φανερώνει ένα συγκινησιακό τόνο. Ο περίπατος κάτι κινητικό , ζωντανό έρχεται να συνοδευτεί με την σκληρή , ρεαλιστική εικόνα των νεκρών γυναικών. Η οπτικοποίηση και η μεταφορά του ποιήματος φαίνεται να πραγματοποιείται με έναν αρκετά πειραματικό τρόπο, με ωραίες εναλλαγές και ενδιαφέρουσες επιλογές. <Μαριάννα Μιχάλα>
The market man (19’) – Italy – 2020: Μια πολύ πραγματική και πικρή ιστορία ενός ανθρώπου που ζει ήσυχα και κυρίαρχα προσπαθεί να ζήσει. Ένας άνθρωπος που προσπαθεί να ζήσει πουλώντας καφάσια για τις αγορές και τα super market, με μια συγκινητική αθωότητα περιπλανάται , εμπιστεύεται τον κόσμο και εξαπατάται. Δεν εμφανίζει εξωτερικά κανένα σημάδι οργής. Μέσα του όμως, φαίνεται ότι είναι μια ανοιχτή πληγή και ένα καζάνι που βράζει. <Μαριάννα Μιχάλα>
Black and white (19’) – Czech Republic – 2019: Αφήγηση μιας μικρής ιστορίας. Ηρωίδα, μια γυναίκα σε μια μικρή πόλη της Τσεχίας. Στόχος αποτελεί η ανάδειξη αυτών των μικρών ηρώων, πίσω από τα μεγάλα ονόματα και τα μεγάλα γεγονότα. Η ιστορία εξελίσσεται στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο και αφορά μια πράξη αντίστασης απέναντι στους ναζί, που περνά και διαμορφώνεται και μέσα από τον έμφυλο φακό. Μια αισθητική noir υπάρχει πάνω από την σκηνοθετική οπτική και παρουσίαση. Τα σημεία του animation είναι όμορφα και ταιριάζουν. Εύστοχα, τα παρεμβαλλόμενα ντοκουμέντα, ενδιαφέρον και το γεγονός ότι μιλάνε στην ταινία άνθρωποι που ζουν σήμερα στην περιοχή, που διαδραματίστηκε η ιστορία και δίνουν την δική τους οπτική και εμπειρία με βάση την μεταφορά σε αυτούς, της ιστορίας. <Μαριάννα Μιχάλα>
The whore’s chair (15’) – Spain – 2021: Μια σεξεργάτρια κάθεται σε μια ξεθωριασμένη πολυθρόνα στην μέση του πουθενά. Αντί για πελάτη, ένα διερχόμενο αυτκίνητο το οποίο οδηγεί η αδερφή της, απηθώνει στην πολυθρόνα την μητέρα τους που πάσχει από άνοια. Με αρκετές αναφορές στο πρώιμο σινεμά του Αλμοδοβάρ, η ταινία είναι μια συγκινητική αναφορά στο ρόλο της οικογένειας, στον βούρκο της καταναγκαστικής σεξεργασίας αλλά και στην ενδυναμωτική ικανότητα της αδελφικής αγάπης. <Έφη Καραχάλιου>