Στον απόηχο metoo, παραιτήσεων παιδοβιαστών και καταστολής, η φετινή 8η Μάρτη δεν μπορούσε να μην αντικατοπτρίσει τον παλμό της επικαιρότητας.
Υποχρεωτική συνεπιμέλεια, συνθήματα σε χαρτόνια και πανό κατά Λιγνάδη και αστυνομικών έδωσαν ένα έντονα μαχητικό παλμό και αφαίρεσαν την όποια εθιμοτυπικότητα είχε η φετινή ημέρα της Γυναίκας.
Η πορεία από το Σύνταγμα κατέληξε σε μια δράση με χαρτόνια στο Ρεξ από την Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών κατά του Λιγνάδη και διαλύθηκε στο μετρό της Ομόνοιας.
Το σύνολο της συνθηματολογίας καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας ήταν ιδιαίτερα δηκτικό και ειρωνικό συνδυάζοντας ζητήματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας αλλά και σεξουαλικής παρενόχλησης, με επίκεντρο την υπόθεση Λιγνάδη.
Το διεθνιστικό στοιχείο πέρα από διάσπαρτα μωβ μαντίλια που φορούσαν οι φεμινίστριες στην Λατινική Αμερική όταν πάλευαν για νομιμοποίηση της άμβλωσης, δόθηκε με το παρακάτω χαρτόνι για την φοιτήτρια Gülistan Doku από την Τουρκία που “εξαφανίστηκε” πριν ένα χρόνο, θυμίζοντας ότι οι “αδερφές μας δεν είναι όλες εδώ”.
