Λίγο πριν το άνοιγμα της αγοράς, θολό παραμένει το τοπίο στο πεδίο του πολιτισμού, καθώς καμία έως τώρα ενημέρωση δεν αναφέρει κάτι σχετικό. Υπάρχει όμως μια μικρή συνήθεια στην Αθήνα των θερινών σινεμά που μοιάζει να αψηφά το γενικότερο κλίμα. Το Midnight Express, οι μεταμεσονύχτιες προβολές στον κινηματογράφο Ριβιέρα στην Αθήνα και στον Απόλλωνα στην Θεσσαλονίκη μας (ξανα)συστήνουν ενδιαφέρουσες ταινίες και ο εμπνευστής του, δημοσιογράφος, κριτικός και μουσικός παραγωγός Άκης Καπράνος μας έδωσε μια πρώτη ιδέα.
Πότε περίπου άρχισε το Midnight Express; Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτή την ιδέα;
Όπως συνηθίζω να λέω, έστησα το Midnight Express για να κάνω κάτι και να νιώσω καλά με εμένα που το έκανα. Είχα στο νου μου τις μεταμεσονύχτιες προβολές που διοργάνωσαν επί ελληνικού εδάφους ο Βαγγέλης Κοτρώνης, ο Γιάννης και ο Περικλής Δεληολάνης (στη Θεσσαλονίκη), ο Βάσος Γεώργας και ο Μπάμπης Ακτσόγλου, αλλά ήθελα κάτι διαφορετικό, κάτι πιο πολυεπίπεδο που να μη ριζώνει στο χαβαλέ. Με τα χρόνια νομίζω πως τα κατάφερα.
Με ποιο κριτήριο επιλέγονται οι ταινίες; Δίνεται κυρίως έμφαση στην επανέκδοση παλαιότερων ή/και λιγότερων γνωστών έργων;
Είναι κυρίως ταινίες αγαπημένες που θέλω να δω σε μεγάλη οθόνη. Πραγματικά, αυτό είναι το κριτήριο – απλά τυγχάνει να συμμερίζονται πολλοί αυτή την επιθυμία μου. Αυτό δεν αφορά αποκλειστικά κάτι το obscure. Σκέψου, για παράδειγμα, πόσοι εξ αυτών που αγαπούν, ας πούμε, το «Predator», το έχουν δει σε μεγάλη οθόνη; Οι περισσότεροι πια το ανακάλυψαν σε VHS. Ομοίως αυτό ισχύει και για πολλά άλλα αμερικάνικα φιλμ που το ελληνικό κοινό εκτίμησε και αγάπησε κυρίως… στο σπίτι του. Αλλά τι να πιάσει αυτό μπροστά στη συλλογική εμπειρία του να μοιράζεσαι κάτι με ένα πλήθος; Άλλες φορές πάλι θεωρώ πως το κοινό του Midnight πρέπει να δει, ας πούμε, το All That Jazz του Μπομπ Φόσι, ή το Husbands του Τζον Κασσαβέτη. Το κοινό γέμισε την αίθουσα και στις δυο προβολές – δηλαδή συμφώνησε. Επίσης αυτό με το «cult» είναι πολύ παρεξηγημένη έννοια. Cult είναι και το Rocky Horror Picture Show αλλά και η Φαντασία του Ντίσνεϊ: Το Midnight Express είναι ο πρώτος φιλμικός θεσμός στην Ελλάδα που παρουσίασε ταινία κινουμένων σχεδίων δίχως «αυστηρά» ενήλικο χαρακτήρα, σε μεταμεσονύχτια προβολή – πάλι με μεγάλη επιτυχία. Τέλος, ήθελα επίσης πολύ να δω σε μεγάλη οθόνη, στην Ελλάδα, το Sonny Boy, το Last House on Dead End Street και το Tetsuo. Κάποιος μου είπε πως αυτές οι προβολές (ειδικά το Last House) ισοδυναμούν με τρομοκρατικό χτύπημα. Δεν ξέρω πως το εννοούσε, αλλά κολακεύτηκα. Άλλωστε, έπρεπε κάποτε να παιχτούν και εδώ αυτές οι ταινίες.
Ποια ήταν αρχικά η αντιμετώπιση του ελληνικού κοινού; Θεωρείτε ότι χτίστηκε μια σχέση εμπιστοσύνης με τον καιρό;
Θετικά, με επιφύλαξη στην αρχή. Θετικά σκέτο στη συνέχεια, όταν δηλαδή συνειδητοποίησε πως μπορεί να μας εμπιστεύεται. Και γιατί να μη μας εμπιστεύεται; Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να φέρνουμε στη χώρα τις καλύτερες κόπιες κάθε ταινίας που παρουσιάζουμε, όσο περιθωριακή κι αν είναι – και πάντα σε συνεννόηση με τους κατόχους των πνευματικών δικαιωμάτων του εκάστοτε φιλμ. Είμαστε όλοι μια παρέα με κοινές συνιστώσες νομίζω. Υπάρχουν ταινίες που δεν θα τις επέλεγα αν δε μου τις υποδείκνυαν τα μέλη της ομάδας, και τους ευχαριστώ γι’ αυτό.
Το γκρουπ του facebook για το Midnight Express αριθμεί πολλά μέλη που συνεχώς αυξάνονται. Υπάρχει κάποιο πλάνο επέκτασης πέρα από τις προβολές κλπ;
Αγγίζουμε πλέον τα 12 χιλιάδες μέλη. Και όλα αυτά, ειλικρινά, χωρίς ποτέ να στείλω ένα δελτίο τύπου σε εφημερίδα, χωρίς να τρέξω πίσω από κανέναν. Ήταν το κοινό που αγκάλιασε την προσπάθεια μας από την αρχή – η όλη ιστορία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα. Ξεκινήσαμε μια προσπάθεια δισκογραφική: Σε συνεργασία με τη Cinevox Record θα κυκλοφορήσουμε έξι κλασσικά soundtrack σε βινύλιο (Suspiria, Profondo Rosso, Mark Il Poliziotto, Duck You Sucker, Dawn Of The Dead & The Bird with the Crystal Plumage) ενώ θα ακολουθήσουν και άλλες ανακοινώσεις μέσα στο καλοκαίρι. Είναι ένας τρόπος να κρατάμε επαφή με το κοινό μας αυτή την περίοδο που κανείς δεν ξέρει προς τα που θα πάει το σινεμά γενικότερα.
Τι συνήθως συζητά ή σχολιάζει ο κόσμος μετά την προβολή της ταινίας; Υπήρξαν ποτέ επεισοδιακά σκηνικά κατά την διάρκεια των προβολών;
Μια φορά μόνο στη μικρή ιστορία του Midnight Express είχε βρεθεί ένας να κάνει φασαρία μέσα στην αίθουσα – στην προβολή της «Ψυχής στο Στόμα». Στεναχωρήθηκα πολύ γιατί είχα κοπιάσει για να πάνε όλα καλά, σε επίπεδο οργάνωσης: Είχαμε τους συντελεστές της ταινίας, είχαμε κόπια 35 χιλιοστών, ένα γεμάτο σινεμά με θεατές – οπαδούς… Αλλά ένας να θέλει να στο ρημάξει, θα το κάνει χωρίς να το σκεφτεί. Ευτυχώς τίποτε άλλο. Βοηθάει πολύ βέβαια και η ομάδα στο facebook, υπάρχει μια διαρκής επικοινωνία και μια ανταλλαγή απόψεων πάνω στην ίδια συχνότητα. Τώρα δε ξέρω τι συζητά ο κόσμος μετά την προβολή – είναι η στιγμή που τους αφήνω. Αλλά μου αρέσει να κοιτάζω τα πρόσωπα τους μετά το τέλος.
Σε μια αρκετά δύσκολη περίοδο για τον πολιτισμό αλλά και το σινεμά, ανακοινώθηκε το πρόγραμμα των θερινών προβολών. Ποιες οι προσδοκίες ή και ανησυχίες από την φετινή σαιζόν;
Δεν ξέρουμε αν θα μας επιτραπεί, κατ’ αρχάς, να παίξουμε μετά τα μεσάνυχτα. Είμαστε λίγο στα κάγκελα και η αλήθεια είναι πως δεν περιμένουμε και τα καλύτερα από τους «από πάνω». Είμαστε όμως προετοιμασμένοι για τα πάντα – ακόμα και για τους επίδοξους (σεσημασμένους πλέον) που φιλοδοξούν να στήσουν «αρπαχτές» καλοκαιριάτικα για να τα μαζέψουν. Αν μη τι άλλο θα έχει ενδιαφέρον το φετινό σκηνικό.
Το γκρουπ της ομάδας στο facebook: https://www.facebook.com/groups/800299236841556