Από τη δεκαετία του ’70, η Σρεμπρένιτσα -πόλη της Βοσνίας- διαφημιζόταν ως ένας από τους πιο τουριστικούς προορισμούς της, τότε, Γιουγκοσλαβίας.
Ο πόλεμος της Βοσνίας, όμως, και η μετέπειτα γενοκτονία των Μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα το 1995, μετά την εισβολή των Σερβο-βόσνιων στην περιοχή, σύντομα τη μετέτρεψε σε πόλη-φάντασμα.
Τα στρατεύματα του Ράτκο Μλάντιτς άφησαν πίσω τους πάνω από 8000 νεκρούς Βόσνιους Μουσουλμάνους και τα σημάδια του πολέμου είναι ακόμα εκεί. Στοιχεία που, κάποτε, καθιστούσαν τη Σρεμπρένιτσα τουριστικό θέρετρο, όπως οι ιαματικές πηγές και η πολύ έντονη παρουσία της φύσης, πλέον δεν αποτελούν χαρακτηριστικά της περιοχής που θα προσέξει κανείς κατευθείαν. Αντίθετα, την προσοχή τραβάει η εκκωφαντική σιωπή καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, που σπάει μόνο με το «Αντάν» (το επίσημο κάλεσμα των Μουσουλμάνων σε προσευχή) που ακούγεται από το μεγάφωνο του Τζαμιού.
Τα άδεια ή εγκαταλελειμμένα και σε πολύ κακή κατάσταση κτίρια και η μικρή ανθρώπινη παρουσία στο δρόμο, αν και οι κάτοικοι στην πόλη ανέρχονται σε πάνω από 2.000, συνθέτουν ένα έντονο στοιχείο «ερημοποίησης».
Η συνύπαρξη, πάντως, Σερβο-βόσνιων και Μουσουλμάνων, αποτελεί επίσης ένα πολύ έντονο στοιχείο της περιοχής. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, το γεγονός ότι απέναντι από το Τζαμί υπάρχει η Χριστιανική εκκλησία. Άλλωστε, και πριν τον πόλεμο, μεταξύ τους οι κάτοικοι δεν είχαν διάφορες. Οι εθνικισμοί είναι εκείνοι που γέννησαν διαφορές. Οι εθνικισμοί του Μιλόσεβιτς, των Κάρατζιτς-Μλάντιτς, του Τούτζμαν.
Διαβάστε επίσης: Μπουλκίζα: Ζώντας κάτω από τα ορυχεία