Η Μπουλκίζα είναι μια πόλη στην ανατολική Αλβανία, η οποία είναι γνωστή για τα ορυχεία εξόρυξης Χρωμίου.
Στην πραγματικότητα, αν και ένα μόνο ορυχείο είναι κρατικό και τα υπόλοιπα είναι ιδιωτικά, η οικονομία της περιοχής εξαρτάται σε μεγάλο, αν όχι ολοκληρωτικό, βαθμό από το Χρώμιο.
«Κοιτώντας» την πόλη κάτω από τα ορυχεία, θα δει κανείς αγελάδες να διασχίζουν το δρόμο και εκατοντάδες Μερσεντές. Η συνύπαρξη τους, μάλιστα, δημιουργεί ένα πολύ σουρεάλ σκηνικό, καθώς είναι πολύ σύνηθες να έχει σταματήσει μια αγελάδα στη μέση του δρόμου και ένας αγανακτισμένος οδηγός Μερσεντές να της κορνάρει.
Οι κάτοικοι, παρ’ όλα αυτά, δεν δείχνουν να έχουν εξοικείωση με τα ζώα. Αν και ανάμεσα στους 8,000 κατοίκους κυκλοφορούν, πολλά αδέσποτα σκυλιά (εκτός από αγελάδες), οι μεν δεν πλησιάζουν τους δε και το αντίστροφο.
Στο μεταξύ, υπάρχει μια δικαιολογημένη καχυποψία για όποιους τουρίστες εμφανιστούν, αφού κάτι τέτοιο συμβαίνει πολύ σπάνια. Συνήθως, υποψιάζονται ότι είναι Ρώσοι κατάσκοποι, λόγω μιας (μάλλον) αληθινής ιστορίας της περιοχής με (μάλλον) αληθινούς Ρώσους κατασκόπους που παρίσταναν τους τουρίστες.
Τα ελληνικά για μεγάλη μερίδα των κατοίκων είναι σαν δεύτερη γλώσσα, δεδομένου ότι πολλοί έχουν ζήσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Άλλοι, αντιλαμβανόμενοι ότι υπάρχουν Έλληνες ανάμεσα τους, σου λένε περιπαικτικά τις λίγες ελληνικές λέξεις που ξέρουν. «Τι κάνεις», «καλά είσαι», «μαλάκα». Σε κάθε περίπτωση, εκφράζουν ειλικρινές ενδιαφέρον, παρά την όποια καχυποψία τους, για το ποιος είσαι και γιατί βρίσκεσαι στην περιοχή τους.
Και είναι δεδομένο ότι αν κάτσεις μαζί τους για φαγητό ή καφέ, στο τέλος θα σε κεράσουν.
