#PDSFF22- 10 highlights και το πλήρες πρόγραμμα

Το Positively Different Short Film Festival (PDSFF22) επιστρέφει για τρίτη χρονιά, στις 11, 12 & 13 Μαρτίου στο ΤΡΙΑΝΟΝ.

Το Long Stories Short ως περήφανος χορηγός επικοινωνίας μιας τέτοιας προσπάθειας στο χώρο της βιομηχανίας του κινηματογράφου και των παραγνωρισμένων ταινιών μικρού μήκους, θα παρουσιάσει τα highlights του φεστιβάλ, μαζί με κάποιες exclusive συνεντεύξεις με συντελεστές των ταινιών που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον.

11 ΜΑΡΤΙΟΥ// GOING THROUGH CHANGES (91’)

Ένα σετ σχεδιασμένο για να είναι προσβάσιμο από διαφορετικές ηλικίες και βιώματα, γεμάτο ιστορίες για τις αλλαγές που υφίστανται μέσα αλλά και έξω από εμάς, ιστορίες που μας αλλάζουν, ιστορίες που αλλάζουν τον κόσμο (μας).

Illegitimate voice (5’) – US – 2021
April’s last memories (20’) – Colombia – 2020: Ένα από τα highlights της φετινής διοργάνωσης, η ταινία από το Μεξικό ξεδιπλώνει μια ιστορία που προσεγγίζει την φρεσκάδα της απογοήτευσης του νεανικού έρωτα που είδαμε στο Call me by your name. Μέσα στην απλότητα της σκηνοθεσίας και το εξωτικό τοπίο, η έξαψη της πρώτης σεξουαλικής αφύπνισης ανάμεσα σε δυο κορίτσια παρουσιάζεται με λιτό τρόπο, δίνοντας χώρο στα συναισθήματα να αναπτυχθούν, να φουντώσουν και εν τέλει να σβήσουν απότομα, σαν να ήταν οι τελευταίες αναμνήσεις του Απρίλη.
Feeling through (18’) – US – 2020: Σε μία νυχτερινή Νέα Υόρκη γεμάτη με φώτα από νέον, ο Τέρεκ, ένας άστεγος νεαρός, συναντά τον Άρτι, έναν άνθρωπο με οπτικοακουστική αναπηρία ο οποίος κρατάει μια ταμπέλα με την οποία ζητάει βοήθεια για να διασχίσει τον δρόμο. Παρά τον αρχικό του δισταγμό και ενώ τον περιμένει η κοπέλα του, ο Τέρεκ αποφασίζει να τον βοηθήσει. Με ηθική έντονα χριστιανική μάλλον, η ταινία αποτυπώνει με ρεαλιστικό τρόπο στιγμές από την καθημερινότητα ανθρώπων που πολλές φορές είναι «οι αόρατοι» των κοινωνιών μας (όπως άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι, άτομα με αναπηρίες κλπ). Η ταινία σάρωσε διεθνώς με πάνω από 100 βραβεία και υποψηφιότητες μεταξύ των οποίων και στα περσινά Όσκαρ.
One never kills for love (15’) – Canada – 2021
Before the eruption (11’) – Spain – 2020: Με αφορμή το ταχέως αναδιαμορφούμενο ηφαιστειακό τοπίο, η ταινία ξεδιπλώνει μια ιστορία σεξουαλικής συνειδητοποίησης και μια αρκετά τρυφερή αποτύπωση του τρανς βιώματος. Μέσα σε ένα καλοκαίρι λοιπόν, μια παρέα εφήβων βρίσκεται μπροστά σε μια “εκρηκτική” αλλαγή που ουσιαστικά θα τους φέρει αντιμέτωπους και με την δική τους έκφραση φύλου. Με αφαιρετική σκηνοθετική ματιά και διάφορες ανεπαίσθητες συνδηλώσεις, η τρανς ταυτότητα συνδέεται με την άνευ όρων συγκατάβαση και τελικά αποδοχή, πράγμα που λειτουργεί θεραπευτικά για τον θεατή.
Strange (3’) – UK – 2020
In the silence of the abyssale sea (19’) – France – 2021

B’ ΣΕΤ – Humans of late capitalism (90’)

Πανδημία, απομόνωση, επισφάλεια, πολιτική αναταραχή: η εποχή που διανύουμε αφήνει αποτυπώματα στις ζωές και τις σχέσεις των υποκειμένων. Ποιο θα καταφέρει να βγει αλώβητο;

Decompensation (23’) – Croatia – 2020
Beauty (20’) – Greece – 2021: Η Καλλιόπη είναι μια νεαρή άνεργη κοπέλα. Γεμίζει τον χρόνο της διατηρώντας κανάλι αισθητικής στο YouTube ενώ μένει μαζί με την μητέρα της. Παρά το γεγονός ότι αναμφίβολα αγαπιούνται μεταξύ τους, η μητέρα επιδιώκει συνεχώς να έχει λόγο στην ζωή της κόρης της με τρόπο συχνά καταπιεστικό με αποτέλεσμα στο σπίτι να υφίσταται συνεχώς μία κατάσταση έντασης η οποία αν και δεν φτάνει τα επίπεδα του «Σπιρτόκουτου» είναι αρκετή για να κρατάει τις δύο γυναίκες (αλλά και τον θεατή) σε μία διαρκή δυσφορία. Η ταινία αποτυπώνει ρεαλιστικά την πίεση που βιώνει αυτή την στιγμή ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας από την απαίτηση να είναι διαρκώς επιτυχημένο σε μία κοινωνία που δεν προσφέρει καμία προοπτική για το μέλλον. Σε αυτό το πλαίσιο, η ταινία επιδιώκει παράλληλα να καταθέσει και ένα σχόλιο για το πως οι θηλυκότητες έχουν μεταξύ άλλων να αντιμετωπίσουν την έμφυλη βία της πατριαρχίας με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την ασφάλειά τους και την ψυχική τους υγεία.
Ain’t no time for women (20’) – Canada/Tunisia – 2020
Path of a ghost (11’) – 10’ – Sweden – 2021
Sexual Distancing (16’) – Greece – 2021 :Το πρώτο λοκντάουν στην Αθήνα και η τραυματική εμπειρία του cocooning γίνονται συνεκτικά στοιχεία μιας ιστορίας δυο αγοριών, που επικοινωνούν μέσω social media ενώ βρίσκονται στην ίδια πόλη. Με αρκετή φυσικότητα στους διαλόγους αλλά και στην σκηνοθεσία, οι δυο πρωταγωνιστές βρίσκονται σε ένα “situationship” που αμβλύνεται με το άγχος του εγκλεισμού και την απουσία φυσικής επαφής. Τελικά ανάμεσα στην εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας που δεν θα θυμάται κανείς σε λίγο και το ατελείωτο sexting με “εχέμυθους” τύπους, το self care και την αγωνιώδη προσπάθεια για επιβεβαίωση, τα συναισθήματα βγαίνουν στην επιφάνεια , ξεπερνώντας τα τσατ και τους τέσσερις τοίχους φοιτητικών διαμερισμάτων.

Γ’ ΣΕΤ – Intimate encounters (94’)

*Το QnA αυτού του σετ θα το αναλάβει μέλος της συντακτικής ομάδας του LSS*

προειδοποίηση περιεχομένου: αυτοτραυματισμός, σεξουαλική/έμφυλη βία
Είναι στιγμές που η κινηματογραφική κάμερα δημιουργεί μια σχέση εμπιστοσύνης και προσφέρει μία ματιά σε έναν κόσμο αθέατο, εσωτερικό. Αυτός ο κόσμος είναι τελείως προσωπικός, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί τον χώρο για ταυτίσεις και συνδέσεις.

Scars (10’) – Canada – 2020: Σε μια ταιριστή μίξη με illustration, μια προσωπική εμπειρία μετατρέπεται σε μια θαυμάσια ιστορία για την σχέση του σώματος με το τραύμα. Οι ουλές, οι αμυχές,τα σημάδια είναι μόνο μια μικρή ενσώματη αποτύπωση του τραύματος και στην πραγματικότητα οι αποτυχημένες σχέσεις, οι απογοητεύσεις και οι αυτοκτονικές τάσεις εγγράφουν με τον δικό τους τρόπο πάνω στον καμβά του σώματος. Με μια μινιμαλιστική άποψη, το γυμνό γυναικείο σώμα και οι καμπύλες του γίνονται “σώμα” μιας αφήγησης, που μοιάζει αρκετά βιωματική και αφτιασίδωτη.
KIKI (11’) – Greece – 2021
Listen to me (16’) – Spain – 2021
First kiss (with a girl) (3’) – US – 2020
Old man (30’) – Lithuania – 2021
Vancouver (25’) – Greece – 2021: Στην ταινία της Άρτεμις Αναστασιάδου που έφτασε μέχρι το Φεστιβάλ Βερολίνου, η ζωή της μικρής Βίκυς σε ένα χωριό της Εύβοιας αλλάζει ριζικά όταν ο αδερφός της φεύγει για να μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Ουσιαστικά παρακολουθώντας το τελευταίο του 24ωρο στο χωριό με φόντο ένα παρατημένο εργοστάσιο λιγνίτη, ξεδιπλώνεται μια ιστορία για το πένθος, την εργασιακή περιπλάνηση,τις αδελφικές σχέσεις και την βαλτωμένη ζωή στην επαρχία. Με μια balkan αισθητική και μια νεορεαλιστική προσέγγιση, η ταξικά βιωμένη ανάγκη για επιβίωση μπλέκεται με λαϊκές δοξασίες, την παιδική φαντασία και το όνειρο για μια καλύτερη ζωή.

12 ΜΑΡΤΙΟΥ// Δ’ ΣΕΤ Symptoms of Masculinity(91′)

προειδοποίηση περιεχομένου: σεξουαλική κακοποίηση
Αρρενωπότητες που αποκαθηλώνονται, απειλούνται, διαρρηγνύονται και επαν-επινοούνται, για να χωρέσουν την ευαισθησία, σε μία κοινωνία πολυσύνθετη και αντιφατική, στην οποία κανένα βάθρο δεν θα μείνει όρθιο.

Βolzmann (30’) – Germany – 2021: Είναι γνωστό πως η δόξα, τα χρήματα και η επιτυχία δεν κρατάνε αιώνια. Πολλές φορές μάλιστα η μετάβαση είναι απότομη όπως συμβαίνει συχνά στον χώρο του ποδοσφαίρου. Ο Rene “Bolzmann” Kleinschmidt, πρώην αστέρας της ομάδας Tasmania Berlin, είναι πλέον σκιά του παλιού εαυτού του. Περνάει το μεγαλύτερο μέρος της μέρας του σε μια παμπ πίνοντας και ψάχνοντας νόημα στη ζωή του. Ύστερα από καιρό δείχνει να το βρίσκει όταν αποφασίζει να λάβει μέρος σε ένα τουρνουά ποδοσφαιράκι. Γρήγορος ρυθμός, φόρος τιμής στην ποπ κουλτούρα των 70ς, με φανερές επιρροές από την κινηματογραφία του Edgar Wright (Last Night in Soho, Shawn of the Dead), κάτι που και οι ίδιοι οι συντελεστές της ταινίας παραδέχονται άλλωστε.
I am Matteo (24’) – Italy – 2021
Beauty boys (18’) – France – 2018: Η απελευθερωτική δύναμη του χορού και πόσο μάλλον του drag show και του voguing, φαίνεται να διαταράσσει την ισορροπία στην γαλλική επαρχία. Το μάτσο, ομοφοβικό πρότυπο του ραπ χώρου συγκρούεται με αυτόν του πολύχρωμου drag, σε μια εξέδρα για μια τοπική γιορτή. Δυο αδέλφια βρίσκονται σε “απέναντι όχθες”, ωστόσο η ταινία με ανάλαφρο και κωμικό τρόπο προσεγγίζει την σημασία της εκπαίδευσης και της αποδοχής οποιουδήποτε ατόμου δεν χωρά στα ετεροκανονικά πρότυπα.
An ocean (19’) – Germany – 2021

13 ΜΑΡΤΙΟΥ// E’ ΣΕΤ – Family 2.0

προειδοποίηση περιεχομένου: ομοφοβικός λόγος, πένθος, έμφυλη βία
Τι μετρά ως οικογένεια, τι θυσιάζεται στο όνομα της υπέρτατης αξίας της και πώς δημιουργούνται συνδέσεις πάνω και πέρα από τους δεσμούς αίματος; Το σετ αυτό μιλάει για οικογένειες επιλογής, σχέσεις που κληροδοτούνται ή δημιουργούνται, διεκδικούνται και δεν έχουν τίποτα το δεδομένο.

My mother’s girlfriend (15’) – India – 2021
My grandmother is an egg (12’) – Taiwan – 2021
Otava (15’) – Slovenia – 2021: Το Otava, μια παραγωγή του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας, σε σκηνοθεσία της νεαρής αλλά ανερχόμενης σκηνοθέτριας Lana Bregar είναι μια ταινία για την απώλεια και την διαχείρισή της. Η μικρή Lot χάνει την μητέρα της και πηγαίνει να ζήσει στην εξοχή με την γιαγιά της. Προσπαθεί να συνηθίσει την νέα της ζωή αλλά η σχέση με την γιαγιά της η οποία την βάζει να βοηθάει σε αγροτικές εργασίες είναι ψυχρή στην αρχή. Γι’ αυτό και η μικρή περνάει το μεγαλύτερο διάστημα της μέρας της στην φύση με τις σκέψεις της. Oι διάλογοι είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και όλες οι δυναμικές στη σχέση των δύο γυναικών αναδεικνύονται από τις εκφράσεις τους και την τοποθέτησή τους στον χώρο. Η αριστοτεχνικά προσεγμένη φωτογραφία, η ποιητικότητα των εικόνων και το ambient soundtrack σου δημιουργούν από την πρώτη στιγμή μια διάχυτη αίσθηση του κενού που καλούνται γιαγιά και εγγονή να διαχειριστούν.
Lamb (12’) – Sweden – 2021: Η Linda λαμβάνει μία κλήση και πηγαίνει να παραλάβει τον μικρότερο αδερφό της από ένα πάρτι στο οποίο όμως αυτός έχει διαπράξει μία σεξουαλικά παραβιαστική συμπεριφορά σε βάρος μιας κοπέλας. Η ταινία αναδεικνύει την ηθική σύγκρουση που μπορεί να ανακύψει σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο όταν το πρόσωπο που την διαπράττει είναι κάποιος κοντινός μας άνθρωπος. Με σαφείς επιρροές από τον Ingmar Bergman, το στήσιμο έχει έντονα στοιχεία θεατρικότητας με το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας να εκτυλίσσεται μέσα σε ένα αυτοκίνητο και την ηθική σύγκρουση να τονίζεται μέσα από τα κοντινά πλάνα στο πρόσωπο της Linda.
Article 6.1 (23’) – Russian Federation – 2021
Building no. 7 (19’) – Canada – 2020

ΣΤ. ΣΕΤ – Castaways

προειδοποίηση περιεχομένου: ομοφοβική/κουηρφοβική βία, γυναικοκτονία, ψυχική ασθένεια, περιθωριοποίηση
Αυτό είναι ένα σετ για τον χώρο που διεκδικούν όσα απειλούνται από τη βία, τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση: ένα σετ για τον κόσμο που μπορούμε να ονειρευτούμε, αν αυτές οι ζωές έπαυαν να είναι αόρατες, αν νοούνταν ως άξιες να βιωθούν.

The uninhabitable ones (25’) – Brazil – 2020
Suited (3’) – UK – 2021
Bridging the gap (6’) – UK – 2021
If I go out with my dead friends (6’) – Germany / Greece – 2021
The market man (19’) – Italy – 2020
Black and white (19’) – Czech Republic – 2019
The whore’s chair (15’) – Spain – 2021: Μια σεξεργάτρια κάθεται σε μια ξεθωριασμένη πολυθρόνα στην μέση του πουθενά. Αντί για πελάτη, ένα διερχόμενο αυτκίνητο το οποίο οδηγεί η αδερφή της, απηθώνει στην πολυθρόνα την μητέρα τους που πάσχει από άνοια. Με αρκετές αναφορές στο πρώιμο σινεμά του Αλμοδοβάρ, η ταινία είναι μια συγκινητική αναφορά στο ρόλο της οικογένειας, στον βούρκο της καταναγκαστικής σεξεργασίας αλλά και στην ενδυναμωτική ικανότητα της αδελφικής αγάπης.