Η νέα κυκλοφορία των εκδόσεων oposito είναι μια συλλογή προσωπικών ιστοριών ενάντια στην κυρίαρχη ετεροκανονικότητα.
Το ζήτημα (της διαχείρισης) της μνήμης και του τραύματος στην κουίρ κοινότητα είναι αρκετές φορές καθοριστικό για την ίδια την ταυτότητα των υποκειμένων που την απαρτίζουν. Η διαδικασία του outing, η φυλομετάβαση, η ορμονική θεραπεία και ειδικότερα η αντίδραση της οικογένειας είναι από τα κύρια στοιχεία που συγκροτούν αυτές τις μικρές αλλά νοηματικά ουσιαστικές ιστορίες που απαρτίζουν το βιβλίο του Ruben Serrano. Σπίτι, σχολείο, δουλειά, θεσμοί, φυλακή είναι κάποιες από τις υποενότητες του βιβλίου που παράλληλα αποτελούν και τους διάφορους φορείς καταπίεσης για τα τρανς και μη-δυαδικά άτομα που αφηγούνται τις ιστορίες.
Πέρα από την προφανή κατάθεση και αποτύπωση του τραύματος στο χαρτί, οι ιστορίες (από)καλύπτουν όλο τον “μικρόκοσμο” που περιβάλλει την κοινότητα και αλληλεπιδρά με αυτήν, τουλάχιστον για το πλαίσιο της Ισπανίας. Από τις ισπανικές ΜΚΟ λοιπόν που αναλαμβάνουν τον θεσμικό ρόλο του κράτους για την αποκατάσταση τρανς ατόμων και που σε αρκετά σημεία καταλήγει να είναι “φροντιστικός”, μέχρι τα social media με τον σχολιασμό/διάδοση ειδήσεων και περιστατικών ομοφοβίας/τρανσφοβίας, διαφαίνεται όλο το σύγχρονο πλέγμα καταπιέσεων αλλά και αντιστάσεων που αναδύονται.
Αυτό το συναίσθημα περιγράφει και η Πάολα Ρεβενιώτη, τρανς γυναίκα και ακτιβίστρια, που υπογράφει τον πρόλογο της έκδοσης: “Το βιβλίο αυτό με έκανε να αισθανθώ μια αλληλεγγύη που δεν γνωρίζει σύνορα. Αυτήν πρέπει να κρατήσουμε για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε απέναντι στην ομοφοβία και την τρανσοφοβία. Να διεκδικούμε με το κεφάλι ψηλά τη ζωή που μας αντιστοιχεί, την καύλα μας κι έναν πιο δίκαιο κόσμο”.
Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο :
“Μεγαλώσαμε ακούγοντας προσβολές του τύπου «πούστης», «τζιβιτζιλού» και «τραβέλι», και αφομοιώσαμε ότι η ύπαρξή μας ήταν κάτι το αρνητικό, κάτι που προκαλούσε μίσος στους υπόλοιπους.
Αυτό το βιβλίο στοχεύει να αποτελέσει ένα μέρος για να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας και να αναγνωρίσουμε ότι οι ζωές μας έχουν αξία και είναι πολύτιμες. Είναι ένα μέρος για όλους εμάς που δεν μας άφησαν να μιλήσουμε, που μας έκαναν να αισθανόμαστε ότι έπρεπε να κρατάμε το στόμα μας κλειστό και να σκύβουμε το κεφάλι. Σήμερα, αυτή η υποταγή φτάνει στο τέλος της.
Όμως, αυτό το βιβλίο επιχειρεί να αποτελέσει και ένα μέρος για να μας ακούσετε και να μάθετε πώς μπορεί να αισθανόταν ο γκέι αδελφός σας στην εφηβεία του, τι αισθάνεται αυτή τη στιγμή η τρανς φίλη σας ή τι αισθάνθηκε εκείνο το κορίτσι, που συνάντησες στον διάδρομο του σχολείου, όταν τη φώναξες «βρωμολεσβία». Χωρίς εσάς δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή και αυτή η βία θα συνεχίσει να διαιωνίζεται.
Ο Ruben Serrano γεννήθηκε στο Μονόβαρ του Αλικάντε το 1992 και είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Είναι ενεργό μέλος του κινήματος #MeQueer και αρθρογραφεί πάνω σε θέματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά της Ισπανίας.”